Haczykowanie

 

 

Haczykowanie jest koncepcją pracy na układzie ruchu z wykorzystaniem narzędzia-haczyka umożliwiającego precyzyjne oddziaływanie na tkankę. Wskazaniem do terapii jest min.: wzmożone napięcie mięśniowe , zespoły przeciążeniowe, ograniczenia ruchomości tkankowej.

 

Aby skutecznie przeprowadzić technikę, należy wykonać szczegółowy bilans palpacyjny, w celu wykrycia utraty ślizgu między diagnozowanymi płaszczyznami tkankowymi. Następnie terapeuta mobilizuje poprzecznie płaszczyznę ślizgu i uwalnia tkankę poprzez umieszczenie łopatki haczyka równolegle do leczonego sklejenia. Podąża za falą tkankową inicjowaną przez drugą rękę i wykonuje dodatkową trakcję.

 

Haczykowanie terapeutyczne ma zastosowanie min.: w fizjoterapii, terapii manualnej, metodzie łańcuchów mięśniowych i osteopatii. Metoda ta jest wykorzystywana w sporcie, bowiem w znacznej mierze skraca czas powrotu do dobrej formy. Ponadto ułatwia drenaż tkankowy, zmniejsza zastój płynów, wpływa na zabliźnienia i zmniejszenie procesu zapalnego.

 

Haczykowanie jest znakomitym narzędziem terapeutycznym w terapii manualnej. Pozwala na przywrócenie ślizgu i mobilności przegród międzymięśniowych, międzyrozcięgnowych, tkanek więzadłowych i ścięgnowych w przypadkach, gdy precyzyjny dostęp przy pomocy palców jest utrudniony. Technika ta, stosowana często u sportowców, może być stosowana w przypadku licznych patologii tkankowych pochodzenia traumatycznego, zapalnego lub neurologicznego (neuropatie obwodowe związane z uwięźnięciem nerwu).