Igłoterapia

 

 

Igłoterapia (dry needling) jest to inwazyjna metoda leczenia bólu, polegająca na nakłuwaniu igłą bolesnych miejsc znajdujących się na mięśniach, ścięgnach lub więzadłach. Igłoterapia jest zabiegiem mechaniczni drażniącym aktywne w patologii struktury. Dla tych struktur wytwarza niezwykle silne bodźcowanie, o cechach lokalnego szoku tkankowego, aby spowodować skuteczną aferencję w aktywnych patologicznie polach. Igłoterapia jako zabieg specyficzny ma na celu przerwanie patologicznego łuku odruchowego, co objawia się zmniejszeniem lub zniknięciem dolegliwości bólowych.

 

Igłoterapia jest zabiegiem, ale także może być istotnym elementem badania. Umiejętne wykonywanie tego zabiegu oparte jest na znajomości cech pól punktów spustowych. Igłoterapia struktur łącznotkankowych posiada też wpływ na poprawę funkcji stawowych pod względem biomechanicznym (natychmiastowe zwiększenie zakresów ruchu w stawie).

 

Wkłucie wykonuje się prostopadle do powierzchni kości, na której leży pole punktu spustowego i tylko w miejscach gdzie możliwy był kontakt igły z kością. Należy omijać okolice przebiegu struktur nerwowych, naczyniowych oraz pochewek ścięgnistych. Podczas zabiegu terapeuta utrzymuje stały kontakt z chorym i w zależności od jego odczuć i tolerancji bólu, dotyka średnio od 3-10 razy dane pole punktu spustowego z jednego wkłucia igły. Cały zabieg wykonywany jest z jednego wkłucia, przesuwalność skóry wystarcza do spenetrowania nawet największego pola punktu spustowego. Ze względów bezpieczeństwa długość igły powinna być tak dobrana, aby osiągnięcie oporu o kość nie była związana z koniecznością zagłębienia jej aż po nasadę (w przypadku złamania się igły może pojawić się problem z jej usunięciem). Po każdym zabiegu terapeuta zapisuje reakcje chorego. Zabieg ten powinien być traktowany tylko jako wspomagający terapię podstawową. Igłoterapia wywołuje reakcje pozabiegowe, które bywają indywidualnie różne. Są jednak fizjologiczne i mijają bez śladu. Czasem stają się jednak bardzo uciążliwe, a nawet mogą wywoływać lęk.

 

Zabieg ten posiada bardzo dużą siłę oddziaływania odruchowego na punkty spustowe, a przez nie na łuk odruchowy w patologii czynnościowej. Skutecznie przerywa ten łuk wnosząc natychmiast korzystne zmiany w stanie chorego. Igłoterapię można stosować w sytuacjach kiedy zabieg ręczny jest niemożliwy do wykonania (np. stan ostry, osteoporoza). Najczęściej wykonuje się ją jeden raz na to samo pole punktu spustowego. Skutecznie uruchamia lub dynamizuje proces terapeutyczny. Zabieg jest krótki (czasem bolesny), trwa od kilku do kilkudziesięciu sekund. W trakcie pierwszego zabiegu dodatkowe uzupełnienie pracy manualnej igłoterapią może spowodować przestymulowanie i wywołanie silnych, niemiłych, czasem wywołujących głęboki lęk reakcji pozabiegowych.

 

Przeciwwskazania do stosowania igłoterapi:

 

• Bezwzględne:

- wykonywanie zabiegu na, albo przez struktury nerwowe i naczyniowe oraz pochewki ścięgien,

- przy zmianach barwnikowych skóry,

- przy stanach zapalnych skóry,

- podczas przyjmowania przez chorego leków przeciwkrzepliwych,

- na powłokach ciała, gdzie nie jest możliwy kontakt igły z kością,

- w chorobach o podłożu organicznym.

 

• Względne:

- wielopoziomowe podrażnienie więzadeł międzykolcowych i nadkolcowych,

- liczne punkty nadmiernej wrażliwości uciskowej, gdzie w badaniu palpacyjny nie widać wyraźnie pola dominującego,

- podczas farmakoterapii, gdzie zachodzi podejrzenie maskowania objawów lekami,

- przewidywanie nadmiernych reakcji pozabiegowych.